Daar sta je een knul van 11 jaar. Een leuke knul om te zien. Een lieve lach, zorgzaam en erg wijs. Heerlijke filosofische gesprekken kunnen we voeren, op sommige vlakken ben je een wandelende encyclopedie. (of wikipedia pagina). Tijdens verkiezingen kunnen we zelfs over de politiek hele gesprekken voeren. Voor een groot deel ben je gewoon een 11 jarige jongen, die de pubertijd nadert. Maar een deel van jouw is nog helemaal niet zover, kan genieten van zijn houten treinbaan, kan als een klein bang onzekere jongen wegkruipen bij mama. Een vreemde omgeving, vreemde mensen een spannende tijd, allemaal redenen om die 11 jarige jongen zien te veranderen in dat…

Je kind zichtbaar zien worstelen, maar bij de vraag gaat alles goed, doodleuk antwoorden, jahoor alles gaat goed. Nee het gaat niet goed zoals het hoort, je hebt alleen de norm verschrikkelijk bijgsteld. Je kind of in ons geval kinderen, zie je dagelijks de strijd voeren, de strijd tussen jezelf zijn, je grenzen aan kunnen geven aan wat bij jouw past en je aanpassen aan wat je denkt dat er van je verwacht wordt. Thuis hoop je dat het aanpassingsgedrag zo goed als niet aanwezig is, maar dat een kind zich veilig genoeg voelt om uiteraard binnen de grenzen van de opvoeding (want ja grenzen moeten nu eenmaal gesteld worden),…

 In een flits is het gebeurt, en toch lijkt het in slow motion plaats te vinden. De klap, het beeld dat je kind door de lucht vliegt.. Dan komt ze neer, komt om hoog en goddank begint meteen te huilen. Tot je die 3 hele lange meters aflegt en bij haar bent, en ziet dat het niet goed is. Alles doe je eraan je kind rustig te houden, stil te laten liggen, terwijl je op de achtergrond je andere kind in paniek hoort raken, en terecht. Dankbaar dat vele mensen niet zomaar toe keken, maar meteen in actie kwamen. De blik op de scooter verderop die het kwade in je…