Het is duidelijk ik heb een kind, misschien geldt dit ook gewoon voor beide kinderen trouwens, die anders leert. En dat hij kan leren is duidelijk, dat hij goed kan leren ook. En toch wordt er een vrijstelling voor leerplicht aangevraagd. Mijn kind leert namelijk anders, mijn kind leert vanuit zijn interesse, mijn kind zuigt kennis op als het zich veilig voelt, alleen is dat veilig voelen niet in een klas. Veilig voelen lukt niet als je enorme faalangst hebt, een toets is dan gewoon niet mogelijk, het volgens van een les enorm frustrerend.
Ik zie een leergierige slimme jongen, die onthoudt wat hij leert, informatie op wil slaan, documentaires het liefst in het Engels kijkt, over de meest uitlopende onderwerpen. Een klas situaties is echter voor nu zeker geen optie. Waar wat dan. IVIO (schoolwerk voor thuis) valt af vanwege de enorme faalangst die verder gaat dan zenuwen of dichtslaan.
Naast me ligt ondertussen een stapel papierwerk, van dag tot dag een planning, waarin per uur vermeld wordt wat we gaan doen, WE want begeleiding heeft hij wel nodig. Ondertussen ben ik niet alleen mama, maar vanaf maandag ben ik mama, begeleider en juf samengesmolten in 1 persoon. Ben ik druk op zoek naar educatieve bezigheden waarbij er geen druk op hem gelegd wordt. Hoog op mijn verlanglijstje staan op dit moment, een eigen laptop voor mijn zoon ( en als we toch wensen heeft dochter er eigenlijk ook 1 nodig op school). Zodat we daadwerkelijk ook taakgericht projecten op kunnen zetten. In een ideale wereld zitten we wekelijks in een museum waarna we in een nabij gelegen parkje de informatie in een mooi bestandje kunnen zetten op de laptop want op die manier kan je stressloos leren. In een ideale wereld heb ik een keur aan materialen, denkspellen en andere zaken tot mijn beschikking. Maar helaas moeten we het even doen met wat we hebben.
Ben ik voorbereid op het thuiszitten, de begeleiding geven, en eigenlijk de gehele dag iemand om me heen hebben? Ik heb geen idee, op de momenten dat ik denk kom maar op ik ben er klaar voor draai ik me om en is daar een meisje die keihard aan het vechten is om de schijn op te houden, en breekt mijn hart wanneer ze tijdens haar zo geliefde musical les onder een tafel verdwijnt in plaats van mee te spelen met de rest van de groep.
In een perfecte wereld zou ik mijn dochter morgen nog naar een school laten gaan die beter bij haar past, helaas oordelen daar andere mensen over, die even naar haar kijken en zeggen, neehoor ik zie ene vrolijk meisje, gaat allemaal goed.
In een perfecte wereld zou er een plek bestaan waar mijn zoon mag leren op zijn manier.
In een perfecte wereld… zou ik een oor mijn gevoel nog betere moeder zijn omdat ik mijn kinderen wel kan geven wat ze nodig hebben zonder eerst uren kwijt te zijn aan bureaucratie om vervolgens misschien de helft te kunnen krijgen van wat nodig zou zijn.
