Wat als het laatste stukje vertrouwen weg valt… Wat als je angsten zo enorm toenemen dat de dingen die je fijn vind niet fijn meer aanvoelen…
Je ziet je vrolijke kind knokken op toch te genieten van de dingen die ze zo leuk vind. Maar het stukje sociale dat er bij komt kijken, het wantrouwen van mensen maar ook kinderen zorgt voor paniek.. het onbezorgde waar ze nog door kon genieten is weg… Het onbezorgde een stukje van haar dat veel mensen kon inspireren is weg en heeft plaats gemaakt voor angst.. de weg terug zou die te vinden zijn? Het vlucht gedrag richting fantasie wordt afgewisseld met paniek.. af en toe laat ze een glimp zien.. nu is het zoeken naar hoe te begeleiden. Mama is veilig dus hoop dat ik degene ben die haar de weg kan wijzen… en tot die tijd koesteren we alle momenten. En plannen we de sociale activiteiten met een beperkt groepje.. een klein groepje waar ze zich veilig voelt.
