Autisme, Tja dat is een mode dingetje……
Daar sta je dan, lam geslagen als zelfs een arts, een arts die er verstand van zou moeten hebben, dit soort dingen tegen je zegt. Mijn zoon staat naast me, zijn blik verraadt dat hij de man niet snapt, wat zijn angst vergroot. Deze arts moet de beslissing maken of de druk van de ketel kan blijven met betrekking tot onderwijs. De grootste angst van mijn zoon, te worden gedwongen weer dat klaslokaal in te gaan.. Na nog wat loze opmerkingen over autisme, geeft de man gelukkig aan af te gaan om de bevindingen van hulpverlening die zoon kent, en die hem zien zoals hij is… Gelukkig. Een last valt van onze schouders als we na 5 minuten buiten staan.
Helaas is deze arts niet de enige die vind dat een diagnose autisme eigenlijk niets meer voorstelt. Iedereen weet altijd wel een verhaal te vertellen over iemand met autisme en dan valt het echt allemaal reuze mee en moeten we het vooral niet zo erg maken of kennen ze iemand en die heeft het zoveel zwaarder want ja die praat niet.. Laat ik voorop stellen, de impact die autisme op een persoon heeft zal van persoon tot persoon anders zijn. Een hoog of juist een laag iq maakt het niet beter of minder, of juist erger of minder erg. Ook de buitenkant zal je niets verraden over de problemen waar iemand tegen aan loopt.
De media doet lekker mee met alle negatieve aandacht over het onderwerp, van de schuld maar op een diagnose (of erger nog stempeltje) schuiven tot aan te snelle diagnose. Dat te snelle diagnose ben ik wel erg benieuwd naar, het is niet zo dat je naar een arts gaat en je meteen na een gesprekje een diagnose op papier hebt staan. Het beeld van de klassieke autist met een enorm talent op 1 vlak maar verder geen sociale vaardigheden wordt gelukkig steeds minder. Maar daarvoor terug krijgen we nu vooral het beeld van ouders die hun kind dan maar niet opvoeden en dan op zoek gaan naar een diagnose. Uiteraard zijn er ook mensen die het graag afschuiven als er geen opvoeding is, deze kinderen zullen echter geen diagnose krijgen binnen het spectrum. Deze ouders zullen ook niet met tranen in hun ogen zitten kijken naar hun kind die eindelijk eens normaal tussen oud klasgenootjes staat, iets wat hem lang geleden lukte, maar al tijden niet meer. Deze ouders vieren geen feestje van binnen als hun kind naar je toe komt en zegt; “Mama, ik wil heel graag dingen zeggen, maar mijn hoofd is dan zo vol dat het niet lukt, mag ik dan gewoon stil zijn”. Want hoe knap is het dat ze het op dat moment onder woorden kan brengen dat het soms gewoon echt te lastig is.
Ja er komen steeds meer diagnoses, is het daarom een mode dingetje of zijn we gewoon verder in de kennis over autisme. In hoever kreeg men vroeger een diagnose over bepaalde ziektes? ook kennis daarover ontbrak, laten we eerder wezen dat zijn toch ook niet eens mode dingetjes..
Steeds vaker krijgen niet alleen kinderen maar ook volwassenen een diagnose autisme spectrum stoornis, hoe opgelucht zijn deze mensen en hoe graag hadden zij eerder hulp willen ontvangen zodat ze de kennis en de hulp ontvingen die ze zo graag wilde.
De maatschappij zal niet veranderen, en met of zonder autisme later als een kind groot is zal hij of zij mee moeten draaien in onze maatschappij op de een of andere manier.
Ik kijk vol bewondering naar Judith Visser die haar eigen draai heeft gevonden in de maatschappij, als schrijfster in haar eigen veilige wereld, en als ze wel midden in de maatschappij moet staan heeft ze steun aan haar hond. Programma makers die de echte kant van autisme aangeven. En een thuiszitter zoals Merijn die zijn weg vind om andere thuiszitters te helpen.
Autisme een mode ding…. Mijn dochter riep meteen verontwaardigd; “Maar ik doe juist nooit met rages mee, dan zou ik deze ook echt niet uitkiezen!” En laat dat nu net 1 van de mooie dingen van autisme zijn, niet kijken naar een ander maar wat je zelf wilt. En dan hopen dat ze dat vast blijven houden in plaats van in standje overleving zich dan toch maar aan te passen omdat dit van ze verwacht wordt, met alle gevolgen van dien.
Mijn kinderen hebben autisme, dat maakt ze niet minder dat maakt ze niet meer, maar dat maakt ons leven wel een uitdaging maar vooral heel speciaal want nooit heeft iemand me meer geleerd dan mijn eigen kinderen!
