De school en het meisje…

Maar dan doe je haar toch gewoon naar speciaal onderwijs….
Ja maar mijn kind heeft ook niet altijd zin in school…..
Elk kind moet wennen aan een nieuwe klas…. Maar ze ziet er altijd vrolijk uit hoor…Zo druk is die klas niet hoor, is juist ene rustige klas… Zo hard zijn die kinderen niet hoor, in een andere klas is dat veel meer…

Het is inderdaad niet zichtbaar wat er in haar hoofdje omgaat, dat ze elke ochtend weer met een lach de school in loopt getuigd van een heel sterk meisje. Echter worstelt dit meisje elke dag weer met het goed willen doen, en de grens wat ze aan kan. Het goed willen doen gaat verder dan het willen, er zit een dwang gedachte achter van het goed moeten doen, dus als dat niet lukt is dan meer dan een baal gevoel, dat geeft een groot gevoel van teleurstelling. Dit is een meisje die elke ochtend weer vol goede moed uit bed stapt, op weg naar haar ene vriendin in de klas, haar lieve juf, haar hang naar kennis die je op school krijgt aangeboden. tergelijkertijd geeft school haar ook een ander gevoel, een knoop in haar maag zodra ze het gebouw betreed; “Mama waarom voel ik me niet lekker als ik de school in ga, net voelde ik me nog goed.” Een kind wat zich niet aan de regels houdt maakt haar doodsbang, met daarbij dus het gevoel dat ze de hele dag op dit kind moet letten want stel nou dat dat kind iets onverwachts doet.. En uiteraard is dat niet 1 kind, maar heb je er meerdere per klas…
Als je dan aan het werk moet, ben je je ook nog eens heel bewust van elk geluidje en elk geurtje, toch aan het werk willen, maar bang zijn afgeleid worden voert de druk alleen maar op.. En dan zijn je gedachten al snel de weg kwijt, want was je ook
al weer aan het doen.. De gedachten ik kan het toch niet, de juf heeft al uitleg gegeven dus kan niet zomaar nog ene keer vragen, en hoe moet ik nu beginnen frustreren enorm…. ojee nu moet ik echt beginnen want de tijd is bijna voorbij…
Dus ja ik breng je met je 10 jaar nog naar de klas, en houdt als je dat wilt ondertussen je handje vast. Je knuffel nog steeds in je armen geklemd, en aan de hand van de juf kan je me soms wel en soms eigenlijk nog niet loslaten. Met pijn in mijn hart laat ik je achter en neemt bij mij de spanning toe hoe zal het gaan vandaag…. Er zijn ook dagen dat je enthousiast de school in loopt samen met je vriendin, wanneer ik denk het wordt een goede dag… Maar ook op die dagen is het afwachten hoe het gaat in de les.
Wanneer de ochtend of middag klaar is, is het wachten op de verrassing, kan ik aan je vragen hoe de dag was, kom je vrolijk naar buiten of in tranen, of lukt het zelfs niet om naar buiten te komen omdat de regen er onverwacht toch nog is. Zal ik mogen vragen hoe je dag is.. Of levert dat een ritje naar huis met een gillend verdrietig meisje op de fiets op. Lang leve de tandem, want vele dagen ben je niet in staat mee te trappen, laat staan zelfstandig te fietsen. Terwijl ik kinderen vrolijk de school uit zie komen, vertellend over school breek mijn hart….
Gelukkig is er af en toe enkele dag dat het goed gaat, en hoe fijn is het als dan de juf dit ook herkend en erkend en daar een lief bemoedigend berichtje over in je agenda schrijft.
Lieve andere moeders, vaders opa’s en oma’s oordeel niet als je niet de situatie meemaakt. Dat lieve meisje waarover ik soms mijn hart lucht heeft het nog zwaarder dan je denkt, speciaal onderwijs kom je niet zomaar omdat je als moeder ziet dat dit nodig is, daar gaat een hele lange weg aan vooraf waar we keihard aan werken op dit moment. En ja ik weet waar ik het over heb, ik weet wat dit allemaal met een kind kan doen.. Mocht je het nog herinneren, mijn lieve zoon, liep ook ooit met een lach op zijn gezicht de school binnen, knokte zich keihard elke dag door tot het niet meer ging… Echter kon die lieve knul bij overprikkeling heel anders uit de hoek komen, en dat was wel zichtbaar…. Helaas is dit bij mijn dochter een ander verhaal, tenzij je haar echt kent en haar gezichtje ziet na een schooldag… Vergeet dat naar school gaan niet vanzelfsprekend is….. Dit verhaal gaat over mijn dochter, ene meisje van 10, die zo kan stralen als de zon, maar ook zo intens bang kan zijn in een mate die je je niet eens voor durft te stellen. Met haar zijn er nog vele andere jongens en meisjes waarbij school niet zomaar vanzelfsprekend is, Waarbij de mogelijkheden voor school niet passend zijn en het een dagelijkse zoektocht en zorg is of het recht op onderwijs na kan worden gekomen…


Share Button

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.