Kerstlichtjes voor het raam en in de boom, de kaarsjes op tafel stralen een warm licht uit en een vrolijk kerstmuziekje draait op de achtergrond. Mijn dochter die iedereen die het maar wil horen nog even uitlegd dat kerst gaat om het samen zijn, dankbaar zijn voor wat je hebt, en wie je lief hebt. Die iedereen er even aan herinnert dat het niet om cadeaus en eten gaat maar om gezelschap en gezelligheid. Na die woorden verdwijnt ze na een lange dag even voor een uur of 2 in haar kamer om even gezelligheid op te zoeken met haar knuffels in haar eigen wereldje.. En wat ben ik trots, trots op dat ze ziet, maar ook voelt waar het om gaat. Dat ze iedereen nog even helpt herinneren aan wat wel belangrijk is. Ze verteld erbij aan een ieder die wil horen dat je kerst moet vieren op de manier die bij je past, zoals je het zelf wilt, dat het niet uitmaakt waar je wel of niet in geloofd. Ze laat zien hoe je iemand accepteerd zonder vooroordelen, zonder oordeel als je net even iets anders bent of denkt. De magie die mijn dochter overbrengt zolang als ik me kan herinneren.
Vanaf het moment dat ze kon lopen, iedereen waarvan ze dacht dat die het kon gebruiken ene knuffel gaf, te pas en te onpas mensen aanspreekt als ze vind dat ze er mooi uit zien, of mooie sierraden dragen. Van menig persoon heb ik een norse uitdrukking naar zacht en vrolijk zien veranderen door een complimentje van dat kleine meisje dat voor ze stond.. Datzelfde meisje verteld ook echter dat je niet door rood mag lopen als je ook alleen maar nijgt naar door rood oversteken.
Waar leeftijdsgenoten haar soms raar aankijken, weet ze bij vele een vleugje magie achter te laten, ze geeft iedereen stuk voor stuk het gevoel dat je speciaal bent, bijzonder en mooi. Dit stukje magie brengen we graag over. Maar hoe breng je de magie over die ze uitstraalt, geen idee, dus volg ik graag haar voorbeeld en wil graag al mijn bloglezers vertellen hoe mooi ze zijn, hoe geweldig het is hoe ze voor hun kind door het vuur gaan, hoe ze omgaan met de tegenslagen die je soms om te oren vliegen. Dat ik het zo mooi vind dat mijn geschreven woorden binnen mogen komen. Dat ik het waardeer van iedereen die me laat weten dat mijn woorden een traan in hun ogen bracht, omdat op het moment van schrijven ik dat gevoel zelf maar al te goed voelde. Ik wil al mijn lezers bedanken voor bemoedigende woorden, die me door laten schrijven en mij daarbij helpen. Ik vertel jullie graag dat ik bewonder de mensen die toe durven geven dat het soms zwaar is. Ik bewonder de kracht van samenhorigheid als je je gevoelens, ervaringen en gebeurtenissen kan delen. Ik wil elke lezer bedanken voor het gevoel dat ze mij geven door mijn geschreven woorden te waarderen.
Geef de magie die zo diep in mijn mooie dochter zit door aan elkaar, en laten we dat stukje magie dat misschien wel in iedereen zit, al zit het soms diep niet vergeten. Want soms is 1 enkel woord, 1 enkele blik genoeg om een ander net een stapje verder te helpen..
