Ik ben er soms zo klaar mee…
Dagelijks is school gaan een strijd… al jaren vormt school, is het niet bij de een dan wel bij de ander, een enorm frustratie punt. En waar het bij mijn oudste voor iedereen duidelijk was, lijkt het alsof we bij de jongste ons nog vele malen harder moeten verantwoorden. Hoe leg je uit aan iemand die het gewoon echt niet lijkt te snappen, dat ook al ben je blij met de juf voor volgend jaar het laatste restje moed je in de schoenen zakt als je ziet dat de klas compleet door elkaar wordt gegooid. Ja ik ben blij met de juf, maar een kind wat nu al moeite heeft met een bekende klas, die naar een door elkaar gehusselde klas moet die ook nog eens groter wordt, nee daar zie ik geen enkel lichtpuntje bij. Vorig jaar gaf ik al heel duidelijk aan, ze gaat het pas laten zien als het echt crisis is… dat punt is bereikt. Als je ene jaar bij een juf in de klas zit en je durft nog steeds niet te vragen of de juf je beker open kan maken. Als je kind die alles volgens de regels wil volgen niet meer naar school wilt. Met als toppunt dat ditzelfde kind die elk jaar maanden van te voren haar kinderfeestje wil plannen, dit jaar aangeeft geen feestje te willen met kinderen van school, dan breekt je hart.
Kunnen we niet verhuizen naar een eilandje ergens, select groepje gezinnen en zelf een schooltje maken waarin men samen kan werken sociaal bezig zijn met mensen en kinderen die elkaar begrijpen, die openstaan voor het anders zijn, lekker op je eigen nivo werken en niet meer bang zijn. De eerste echte leerblokkade is een feit hoe lang gaan we door…. of hebben we straks 2 kinderen met een leerplichtontheffing… kinderen die wel degelijk kunnen leren, maar dit schoolsysteem niet snappen, de druk van het nederlandse schoolsysteem niet aankunnen maar wel willen leren, zonder toetsen, maar gewoon in een gesprek kijken wat ze kunnen. Niet toetsbaar zijn door een laag iq is al lastig, niet toetsbaar zijn en een hoog iq, daar is gewoon niets meer voor te vinden.. “out of de box” denke, de grote ontdekkers van van vroeger deden niet anders… Ik zie hier in huis 2 schitterende unieke anders denkende kinderen, de 1 filosoferend op zijn eigen manier, de ander danst haar emoties weg, maar door de hokjes, de protocollen het ergens bij moeten passen om vooruit te kunnen komen in de systemen in dit land komt er niet uit wat er in zit.. Laat die vrije gedachten los,geef ze een plek om te leren en groeien op de manier die bij hun past zie waar ze terecht kunnen komen. Ik vertrouw in wat ze kunnen, ik zie ze zoals ze zijn, Met mij delen vele ouders die frustratie, luister eens naar de ouders, denk eens met ze mee, en stom alstublieft met alle protocollen de eigen waarde, het zelfvertrouwen en de kracht van deze kinderen niet af.
