Kleine aanwijzingen..

Waarom zijn juist die kleine onduidelijke tekenen juist hetgeen waar je zo op moet letten..
Een meltdown is duidelijk, een groot teken waar men niet omheen kan dat aangeeft luister mijn hoofd is te vol.. De emmer is overgelopen en nu gooi ik het eruit… Het eruit gooien alleen is meestal.niet voldoende maar terug puzzelen naar wat de oorzaak is is vaak redelijk goed te doen..
Het wordt echter een stuk lastiger al kleine dingetje maar zichtbaar of merkbaar zijn en er langzaam insluipen… Eten wat heel langzaam steeds weer wat minder wordt… Tot het moment dat je na een lastige avondmaaltijd bedenkt dat er over de gehele dag toch wel heel weinig inzit… En dat de dag ervoor het ook niet heel veel was.. Dat het van ik ben een beetje moe naar ik ben de hele dag moe gaat.. En hoofdpijn een dagelijks terugkerend iets wordt..
De focus lag de laatste tijd op de jongste en nu daar een duidelijke stap genomen is en die weer af en toe haar echte ik laat zien is er rust en is het best wel duidelijk dat ook de oudste niet lekker in zijn vel zat.. niet meer terug te brengen naar wennen aan de zorgboerderij.. Maar wat wel… Klopt de pubertijd met veranderingen aan de deur? Brengt de overstap van zijn zusje wat trauma omhoog ? Of speelt er wat anders… De twijfel slaat genadeloos toe nu ik op het punt sta om maamdag weer aan het werk te gaan.. Een nieuwe uitdaging en hoewel het geen hogere wiskunde is wel iets waar ik naar uit kijk maar wat ook zijn weerslag zal hebben op ons gezin. Morgenochtend gaan we dus besteden aan het visueel maken van de nieuwe situatie, en hoop ik met de oudste een gesprek te kunnen openen…
Ook als de boel niet ontploft of instort blijven de zorgen opspelen…


Share Button

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.