Wanneer ben je nu die mantelzorger en wanneer ben je moeder… Ten eerste blijf je natuurlijk moeder, maar vandaag de dag na de dag van de mantelzorger, was zo’n dag dat je ervaart dat je zoveel meer dan moeder bent. Dat je soms echt handen te kort komt en dat al die ongeplande 1 op 1 situaties niet voor niets zijn. Wanneer je geduld ontzettend op de proef wordt gesteld en ineens duidelijk dat 13 jaar met autisme betekend dat je in 1 kind binnen 5 minuten, een peuter, kind en puber ziet verschijnen. Uiteraard hoort bij alles dus een afgestemde reactie.. Want terwijl die 13 jarige puber eigenlijk mama maar stom vind, want duh… ouders zijn gewoon stom. Staat 1 seconde later die zelfde puber als een onzekere peuter aan mijn arm.. want het is spannend.. en nog geen seconden later is zijn zusje zooi stom zoals een 8 jarige zusjes zo stom vind.. Wetend dat veel gedrag voorkomt uit angsten, is boos worden geen optie, want dan volgt zeer waarschijnlijk een meltdown omdat dan alle veiligheid weg is… Maar probeer je de rust te bewaren. Tel je nog ons tot 10 en ga je door… Ondertussen is daar ook nog het zusje.. die eigenlijk ook 1 op 1 begeleiding nodig heeft, maar het net iets beter aankan waardoor je har tussendoor erbij pakt en in je hoofd snel voor haar een 1 op 1 momentje reserveert op een moment dat het kan.. Aan het einde van de dag, waarbij we ook gewoon echt genoten hebben, weeg je af wat wel en niet mogelijk is kwa avondeten, want bij overprikkeling is biet alles mogelijk, gezellig met zijn 3en aan tafel schrappen we vandaag door.. en terwijl de oudste op zijn kamer eet, de jongste gewoon een keer de telefoon naast haar bord heeft liggen, zak ik neer met mijn bord en haal adem.. Ik ben dol op.mijn kinderen en zorg en begeleid met alle liefde van de wereld… Maar ja dit is wel meer dan moeder zijn.. Ik ben een mantelzorgmama, maar ben er super trots op dat ik dit kan doen voor mijn kinderen.
