k zie de onrust in je gezicht.. je punthoofd wordt steeds groter. Te moe om iets te doen.. te onrustig om rust te vinden. De drukte om je heen is je te veel. Wordt je overvraagd of is het de periode van het jaar. Niet duidelijk genoeg om dat te zien.. Dan is daar de meltdown die wel al even aan zien komen, maar niet te voorkomen was.. Hoe ouder je wordt hoe heftiger het wordt… je wilt bij mama zijn, je wilt weg… Je wilt rust in je hoofd de manier waarop maakt niet meer uit.. Iedereen moet weg, maar alleen in je kamer is weer te eng.. de douche die normaal kalmeert kan je nu niet hebben op je huid… Mijn hart breekt ik wil je rust gunnen, een leeg hoofd.. maar het lukt nu even niet…
Na een flinke explosie, een huilbui… terug naar veiligheid… langzaam komt er weer wat rust..
Mijn lieve kleine grote jongen wat heb jij het soms zwaar… kon ik het maar wat lichter maken..
