Soms zwaar

Je weet dat het lastig wordt, nieuwe vreemde omgeving, aardig wat prikkels, ander eten.. je weet ook dat op een hele.goede dag het misschien goed kan gaan, maar dat je de verwachting laag houdt.. Je wil je kind graag een ervaring geven en weet dat ze ondanks alle spanning, en prikkels achteraf echt wel een ervaring rijker is en echt wel van dingen heeft genoten. En toch is het erg lastig..
De woorden “het valt wel mee” of “je merkt anders niet dat ze autisme heeft” of zelfs “het is maar autisme” galmen door mijn hoofd als ik zie hoe moeilijk ze dingen vind. Als ik zie dat ze echt haar best wil doen, maar het echt echt niet lukt. Ondertussen kan ze echt wel genieten van de kleine dingen, de muziek, een mooie knuffel, gezelschap en zelfs een nieuw vriendinnetje waar ze zelf op afstapte.. Maar door het onbekende wat ik niet duidelijker kon maken van te voren zit de spanning al erg hoog.. Wanneer er dan even iets anders gaat dan voor haar hoort gaat het mis.. Door overprikkeling je eigen overprikkeli g niet meer herkennen, nog wel willen maar niet alles kunnen.. Het eten en proeven losgelaten, ook het aan tafel moeten zitten… dat laten we los.. Toch deed ze enorm haar best, ookal leek dat soms niet zo en is het gelukt de avond vol te houden. Maar wat is het hard werken voor jouw, maar ook voor mij.. Moeten we het dan toch niet meer doen, moeten we van te voren zeggen we doen dit niet want dit lukt niet… Of is het een ervaringen waar we beide weer van leren, leren hoe ermee om te gaan, leren hoe het volgende keer toch wat soepeler gaat. Leren we niet juist onwijs veel over meegaan in de samenleving en maatschappij ? Want hoewel ik je voor alles wil beschermen, en ik alles voor je duidelijker wil maken, soms moeten er ook situaties zijn waarin je ervaringen opdoet. Deze avond zullen we positief op terug kijken want later herinneren we vooral nog de fijne momenten en vergeten we wat niet lukt.. vergeten we een meltdown die volgde.. vergeten we dat het eten niet lukte maar onthouden we een hele bijzondere avond waar we bij aanwezig mochten zijn. Herinneren we de gezelligheid, de muziek en het knisperende vuur…

Ik ben gesloopt, ik ben moe maar vooral ook ben ik trots, want ze heeft het toch maar mooi gedaan…

Afbeelding kan het volgende bevatten: 1 persoon, schoenen en buiten

Share Button

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.