Daar stond ze op het podium, haar passie, haar liefde voor musicals, de plek waar ze vaak straalt… En ik zie de spanning toenemen.. Ik zie haar strijd met door willen zetten, maar het toch ook te moeilijk vinden… Het begeleiden uit handen gegeven, schaar huppelen leek letterlijk vliegen)huldgevoel had ik toch beter niet achter de schermen kunnen helpen? Maar ze wil zo graag dat ik juist in de zaal zit… Even wint de paniek, even lukt het niet.. Maar ze eindigt toch weer op het podium, en zet dan toch weer door..
Haar eigen gedachten, haar eigen gevoelens die soms dingen groter maken dan ze voor ons lijken, maar voor haar zijn die gevoelens echt. Voor haar is die angst realiteit, en is die zo echt dat het haar zelf tijdens datgene wat ze graag doet belemmert. Tussen de 1e en 2e musical, geknuffeld, complimenten gegeven, ook door haar lievelingsbegeleidster, en ohh wat deed haar dat goed.. Vol goede moed ging ze de 2e show in, met haar knuffel bij haar, Nijn was ook piraat.. en daar was ze weer en straalde ze weer.. Als piraat (al sloeg ze het nepgevecht over, want vechten doe je niet) stralend kroop ze als hondje over het podium en als de tijd vloog ze ook nog even voorbij (haar huppelen leek letterlijk vliegen). En ohh wat was ik beide voorstelling trots.. Staand op het podium, doen wat ze graag wil, in een groep maar toch ook duidelijk haar eigen wereldje, met haar knuffel aan haar zij..
Mijn mooie speciale meisje, ik zou het zoveel makkelijker voor je willen maken, zoveel heb je geleerd, maar wat heb je een enorm zwaar jaar achter de rug..Je bloemen staan in de vensterbank.. Maar ohh wat zou ik je graag nog meer in het zonnetje kunnen zetten, zodat je ziet wat wij zien,… Een mooie geweldige dame, met een karakter van goud.
