Ja ik weet dat een dagje weg eigenlijk te veel prikkels geeft.
Ik weet dat een zwembad eigenlijk niet te doen is met dit weer…
Ik weet dat we op vele vlakken gewoon aan moeten geven, sorry dat lukt gewoon niet…
Maar dan is je kind jarig, en naast zijn cadeau maar 1 wens en dat is een dagje pretpark…
Moeder op zoektocht naar kaartjes die binnen budget valt, niet te ver weg, auti vriendelijk park etc.. en ja het lukt… en de start ging goed… maar de hitte worst wel heel veel, dus denk je misschien lukt dat tikibad toch, wie weet zijn ze nu oud genoeg… wie weet valt het mee met het geluid.. Hij wil zo graag en ohb de gedachte aan cool water is genoeg om dat zetje te geven om toch te gaan… Vanaf moment 1 besef ik me echter we worden hier straks knettergek.. en de overprikkeling zie je met de seconde oplopen.. maar we geven niet op zetten door, praten, begeleiden sturen bij.. maar toch het is te veel… De jarige is er helemaal klaar mee want wil niet opgeven, de tijd nog niet voorbij, weten dat dit een uitje is die we niet zomaar even makkelijk kunnen doen… Nog 1 glijban wil de jongste weten dat ze ook aan haar max zit en een rij niet meer lukt stapt ze zelf naar een badmeester toe die na wat extra uitleg van mijn kant even overlegd en we mogen voor.. Maar nog wel even de woorden; ” ja waarom kom je dan ook naar de druk zwembad…” op mijn vraag wat we dan moesten met de warmte opperde hij het strand… want dat is natuurlijk vele malen rustiger…. zucht… Nee meneer, mijn kind is gewoon ook een kind die net als alle andere kinderen hier ook van wil genieten…
De wens van de jarige is uitgekomen, en we hebben het gedaan, maar mijn gevoel heeft een bijsmaak.. moeten we dit dan gewoon maar niet meer doe?
