ieder kind is uniek, de 1 vliegt hoog, de ander neemt zijn tijd en vliegt de toeristische route, een derde maakt tussendoor wat loopings op zoek naar het avontuur en de vierde vliegt niet want staat liever met beide benen op de grond. Allemaal goed, allemaal op hun eigen manier, en met hun eigen unieke manier en eindpunt.
Een instelling die we ons vast allemaal ten harte nemen. Echter is de maatschappij daar wat harder over, is deze ingesteld om eigenlijk allemaal op ongeveer dezelfde manier het zelfde einddoel te behalen. Begint bij het consultatiebureau, waar ze je graag vertellen dat elk kind het op zijn of haar eigen manier doet, maar wanneer ze buiten hun hokjes vallen het toch meteen een aandachtspuntje wordt.
Na weer een periode van invullen van aanvragen, ondersteuningsplannen en zoeken naar oplossingen heb ik vooral behoefte aan weer eens gewoon lekker alleen positief kijken. En hoewel de 3 weken vakantie met de kinderen af en toe best pittige was hebben we genoten van de dingen die goed gaan, de geweldige fantasie van mijn dochter, de leergierigheid van de kinderen beide op hun eigen manier, het enorme bouwinzicht van mijn zoon, de doorzettingskracht van mijn dochter om iets helemaal af te maken zelf terwijl haar hoofd enorm vol was. De groei die ze laten zien door aan te geven waar ze tegenaan lopen. Even positief van elkaar genieten zonder teveel aandacht te geven aan de soms enorme struikelblokken. En wat een geweldige unieke kinderen zijn het toch.
Daarna kreeg ik de kans om even echt een dagje met mijn neefje op stap te gaan, net zo oud als mijn dochter, maar een wereld van verschil, een andere wereld, maar 1 die net zo mooi is. Een gesprek voeren, en dan een echt gesprek waarin een vraag gericht beantwoord wordt en een wedervraag gesteld wordt. Door de drukte kunnen lopen zonder stress, met recht een andere wereld. Waarin een kijkje kon nemen in zo kan het ook, het was anders, maar zeker niet minder mooi.
Is het confronterend te zien wat andere kinderen kunnen en wat bij mijn eigen kinderen wat minder makkelijk gaat of soms zelfs niet…. Ja, confronterend is het. Maar wat vooral duidelijk is dat wat zij misschien niet kunnen, komt wat anders voor in de plaats.
Elk kind heeft zijn prachtige unieke kanten, en elk kind zal punten hebben wat voor hem of haar moeilijk is. Voor een kind met autisme of een andere “beperking” zal er soms minder sprake zijn vanzelfsprekendheid. Maar met een beetje extra aandacht een liefhebbende ouder en veel liefde zal elk kind stralen.
Geniet van de kracht die in elk kind schuilt, vind de sterke punten en geniet daar extra van en zullen we het vergelijken wat men wel of niet kan overlaten aan de mensen die niet beter weten. Zodat we elke kind alleen nog maar zien als zijn of haar eigen unieke persoonlijkheid!
