Vakantie

De vakantie is aangebroken. Het warme weer houdt aan dus we zijn veel buiten te vinden. Buiten waar mensen een mening hebben, een oordeel hebben en soms ook geven. Buiten waar ons veilige wereldje soms wat deuken incasseert maar soms ook kan groeien.
Het is weer zoeken naar de balans tussen meegaan in de maatschappij en jezelf gewoon kunnen zijn. Waar we dagelijks de afweging maken in wat die dag mogelijk is, wat nodog is en wat we voor die dag kunnen laten gaan.
Buiten waar voor ons allen ineens heel duidelijk is waar de verschillen zitten, waar de moeilijkheden zitten maar ook waar de krachten liggen.
We doen uitstapjes, genieten van het weer maar hebben daar ons eigen weg in gevonden en soms lijkt het even allemaal soepel te gaan, maar eigenlijk gaat niets vanzelf.
Er zijn dagen dat de moed me even in de schoenen zakt en ik eigenlijk gewoon wil zeggen we doen niets en ook ik blijf lekker op de bank hangen.. Het gevolg daarop is echter te voorspellen als een dag waaraan we allemaal geen fijn gevoel over houden. Dus geef ik mezelf de figuurlijke schop onder de komt, haal ik diep adem, neem een moment voor mezelf, even alleen onder de douche de zorgen afspoelen in de hoop dat dit even ongestoord kan ( mama staat even 10.minuten uit). Daarna vol goede moed wordt het plan concreter gemaakt, aangepast aan de behoeftes van beide kinderen van dat moment en met de energie die we ergens toch weer op hebben kunnen duikelen starten we de dag…
En zo zit ik hier nu, in drievliet, op een niet te drukke dag en terwijl mijn dochter klaar zit voor ondertussen denk ik wel de 50e piratenshow, zit ik met mijn zoon een stukje verderop aan een picknicktafel waar hij met lego en hotwheels speelt. 1 van de piraten kwam.nog even een praatje met hem maken, zocht even toenadering in zijn wereldje, kreeg een net antwoord maar bleef aan zijn grens staan voor een dichte grenspost. Op onze manier genieten we, we hebben met een lange weg geleerd dat niets gaat zoals je het normaal zou verwachten. Soms komen we er weer achter wat juist wel en niet werkt en niets lijkt vanzelf te gaan, maar het gaat zoals het gaat en dat willen veranderen kost ons meer energie dan dat het oplevert.
We kijken naar de mogelijkheden, passen aan waar nodig maar proberen mee te gaan met de wereld om ons heen zonder onszelf te verliezen. En voor nu kan ik genieten van mijn 2 prachtige ruwe diamanten die we stukje bij beetje steeds meer zien stralen zolang we de veiligheid geven die ze zo hard nodig hebben.

foto van ASS-enzo.

Share Button

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.