Waarom zijn er van die angsten die komen em gaan..
Vorig jaar durfde mijn knul eindelijk weer in natuurwater, compleet onverwachts maar hij kon weer genieten… Maar dit jaar zijn we weer terug bij af, nog geen teen gaat het water in.. 36 graden of niet, liever oververhit dan het water in. Op mijn facebook tijdlijn kont wen foto van mijn knul langs die een bommetje maakt in natuurwater… op datzelfde moment zit hij echter naast me verdrietig, weigerend om te eten.. frustratie die oploopt, de warmte de onmacht, het lujt gewoon niet, terwijl zijn zus niet uit het water te slaan is moet je per minuut afwegen wat is te doen, wanneer is het genoeg. Thuis blijven is geen optie bij ons binnen is het warm en benauwd… vandaag mag hij ren dagje bij oma blijven waar het enigzins cool is, ganend achter zijn laptop.. geheel tegen mijn gevoel in.. maar vandaag is voor mijn dochter sie wel kan gebieten, en hij geniet ook want wordt niet geconfronteerd met zijn angst… we maakten afgelopen jaar mooie stappen, maar de zomer lijkt terug bij af….
Gelukkig is hij bij oma en opa in goede handen, heeft dochter haar ‘vriendje’ mee en zie ik ze genieten in het water…
Een druk zwembad is het niet kwa prikkels, maar dan gaat hij wel het water in.. een rustig meertje zonder veel prikkels lijkt nog erger effect te hebben..
