Het is de landelijke week van de thuiszitters…..
Een vergeten groep, want wat heeft thuiszitten een impact. Pas als je kind thuis zit besef je de impact, elke dag weer. Waardoor een kind thuis komt te zitten kan vele verschillende redenen hebben, maar voor alle zijn de gevolgen enorm. School die niet passend is…
Geen plek op een passende school…
Schooltrauma…
Ziekte…
Overprikkeling…
Pesten..
Of welke onbekende blokkade dan ook..
Voor een kind thuis komt te zitten is er vaak een hele weg afgelegd, vol proberen dwang, onmacht, tegenwerking…. en dan komt het punt, de beslissing dat thuis op dat moment beter is, dat er gewoon geen plek is die passend is waar plek is of dat een kind gewoon niet meer welkom is op school…
Je ziet het moment aankomen maar als het dan echt zover is, is de klap groot..
Een kind hoort onderwijs te krijgen, een kind hoort een plekje te hebben waar hij of zij kan leren en ontwikkelen.. Maar wat als dat plekje niet bestaat, wat als dat plekje onmogelijk wordt gemaakt door alle regels…
Het moment dat je voor je kind de keuze moet maken of een leerplichtontheffing op zijn plaats is of niet, noet omdat je kind niet leerbaar is, maar omdat je kind niet leerbaar is in een klas.
Het moment dat je ziet dat met alle liefde en inzet van een juf in een 1 op 1 setting langzaam weer aan leren toekomt.. maarja dat is op een zorgplan en onderwijs, dus die juf, mag niet betaald worden uit zorgbudget, maar er is geen enkel samenwerkingsverband die dat onderwijs wel wil bekostigen, want onderwijs hoort in een klas…
Wat als je hoort dat een dagbehandeling aangeeft uitbehandeld te zijn, dat terug naar school de optie niet is, maar wat wel… niemand weet het.
De weg die je als ouder zelf uit moet vinden, de uren die je kind thuis is ipv op school.. de belasting voor een ouder is groot. De belasting voor een kind echter nog groter.. Want thuiszitten betekend niet alleen niet meer het onderwijs, ook een sociaal isolement ligt op de loer.. Oud klasgenoten groeien door, leven samen hun leven op school, en als je dan al sociaal niet heel erg sterk ben wordt je wereldje klein…. Alsof je vergeten wordt… Maar ook de vragen; ” heb je geen school vandaag?” Of ” Naar welke school ga jij?” Hebben elke keer weer zijn weerslag op het kind. Hoe leg je uit dat het niet lukt, hoe leg je uit dat het niet iets is dat je niet wil, maar gewoon iets wat echt niet lukt. Hoe leg je uit dat je echt wel kan leren, echt niet dom bent, maar dat schoolboek zoveel frustratie en onrust teweeg brengt, zoveel angst, onzekerheid oproept dat je het liever door de kamer gooit en er nooit meer in wil kijken.. Ondertussen heb je jezelf wel vloeiend Engels leren spreken en schrijven… Ondertussen weet je vaak meer van veel onderwerpen dan vele andere mensen…
De week van de thuiszitter… Een vergeten groep, laten wij er wel voor ze zijn, als het onderwijs ze in de steek laat, laten wij ze wel laten voelen dat ze er mogen zijn en net zoveel rechten hebben als elk ander kind!
