Autisme en veiligheid

Om te ontwikkelen en groeien heeft elk kind veiligheid nodig, bij een onveilig gevoel zal de ontwikkeling vertragen of zelfs stil komen te staan. Bij een kind met autisme is de veiligheid misschien nog wel meer kwetsbaar en minder vanzelfsprekend. Een kind met autisme kan erg zwart wit reageren. iets is of leuk, of niet leuk.. een middenweg zit er niet in. Bij veilig voelen zal dit ook zwart wit zijn. Iets voelt veilig of voelt niet veilig, en veiligheid ontwikkelen in een situatie of een plek waar je al besloten heb het is niet veilig is 100x moeilijker dan wanneer je denkt, misschien is het niet zo veilig. Hoe zorg je dat een kind zich veilig voelt, en hoe bewaak je dat veilige gevoel.
Structuur, een fiep, herhaling van handeling, allemaal dingen die helpen een veilig gevoel te bewerkstelligen. Soms is een veilig gevoel compleet verweven met een bepaald persoon, soms met een ding. In ons geval is bij beide kinderen het veiligste gevoel een persoon, hun moeder. Bij angst, onveiligheid o.i.d. wenden ze zich tot mij, maar schieten ze ook terug in gedrag passend bij een veel jongere leeftijd. Dat geeft ze een veilig gevoel, maar liever hoop je op een leeftijdsadequaat gedrag. Bij een jongen van 10 verwacht je bij angst of tegenslag gewoon de woorden;”zou je me kunnen helpen, of ik vind het eng mag ik even bij jou..” Wanneer de emotieregulatie echter verstoord is, of nog een stuk minder ontwikkeld ontstaat er echt afwijkend gedrag. In een onveilige omgeving, een onverwachte gebeurtenis of een niet herkenbaar gevoel, kruipt mijn 10 jarige gewoon nog op schoot of kruipt dicht tegen me aan, zonder te kunnen benoemen wat er aan de hand is.
Wanneer dit echter niet mogelijk is en zijn veilige haven, zijn moeder niet in de buurt is, is het belangrijk kleine signalen op te kunnen vangen, echter zijn die eerste signalen zo klein dat ze vaak niet opgevangen worden. In die situaties blijft het onveilige gevoel groeien, tot het op de top van de ijsberg tot uitbarsting komt. Deze uitbarstingen kunnen op verschillende manieren voorkomen, als woede, paniek maar ook compleet terug getrokken gedrag.
Helaas gebeurt dit ook weleens waar mama wel bij is, maar wanneer er niet de mogelijkheid is het meeste onveilige gevoel weg te halen, bijvoorbeeld op onbekende plekken.
Het veilige gevoel uitbreiden, kijken wat nodig is dit veilige gevoel te creeën, en daarna de volgende stap naar echte emotieregulatie maken daar zijn we nu druk mee bezig…
Op dit moment, met overschakeling van een heel moeizaam schooljaar naar een ontspannende vakantie betekend dit echter dat mijn zoon als klitteband, nee eerder ducktape of seconde lijm aam me vast zit geplakt..We weten waar we het voor doen, en samen kunnen we groeien en stappen nemen… Maar vermoeiend is het zeker wel.. zeker gezien ook de jongste die veiligheid bij mij zoekt…


Share Button

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.