Het is vakantieperiode en de social media staan vol met de leukste, gezelligste en mooiste vakantiefoto’s. En terwijl je erlangs scrolt besef je hoe anders het in jouw gezin gaat. Gezellig met zijn alle op de camping plezier, je bedoelt een meltdown die de gehele camping kan horen. Of gezellig met zijn allen in een restaurantje, je bedoelt mijn kind eet niets, want alles is anders dan thuis en vreemd eten is eng. Maar wat is de realiteit achter die foto’s
Als ik naar mijn eigen social media kijk pronken daar nu foto’s van onze mini vakantie, ziet er supergezellig uit. Het was ook gezellig, maar de foto’s en de woorden die erbij staan vertellen die de gehele realiteit, die vertellen de momenten die begrepen worden en we willen herinneren. De foto’s zijn realiteit, maar het verhaal wat erachter zit, en wat er niet op de foto staat is de keiharde realiteit. Hebben we genoten ja, maar het was ook best hard werken. En hard werken en vakantie, dat is meestal niet wat je samen combineert.
Op mijn social media doe ik geen verslag van de angst voor het eten in het hotel, want niets bekends, anders gemaakt, etc. Toch staat ze lachend op de foto aan tafel, want het anime grapje die ze maakte was zo grappig…. Het bezoekje van het open lucht museum, een paar leuke foto’s dwalend door het park. Ok ok, we dwaalde 2 uurtjes inclusief lunch op een rustig plekje waar we ruim een half uur zaten, maar we waren een dagje naar het open lucht museum, daarna was het een lange tijd ontprikkelen zodat we het diner op een andere plek konden herhalen, een plek die we zorgvuldig samen uitkozen, de plek waar ze altijd haar lievelingsgerecht hebben, een wok restaurant. De foto van mijn sushi die ik plaatste zag er heerlijk uit, en dat was het ook, en de avond was een succes. Niet vanwege het eten, ookal was dat heerlijk, maar na een enorme paniekaanval (inclusief schreeuwen/gillen, niet 1 maar 3 keer) durfde ze daarna opnieuw samen met mij naar de grillplaat voor een 2e visjes, en uiteindelijk zelfs een keer alleen!!! Overwinning. Voor ons dan. Voor de mensen die haar na de paniekaanval zagen en een extra stapje opzijzetten misschien een iets mindere overwinning. Kan me voorstellen dat een gillende en schreeuwende puber hun avondje nu niet echt ontspannen maakte, gezien de paniek voor anderen heel onverwacht kan komen.
En zo kan ik nog vele voorbeelden geven. We gingen samen gezellig een paar dagen weg, 2 nachtjes. 2 nachtjes en 3 dagen hard werken, we hebben genoten, maar op onze manier en weten dat we de geniet momentjes uit die kleine momentjes moeten halen. Voor ons geen probleem meer. En toch op de terug weg richting huis, dochter compleet in haar eigen bubbel, geen woorden en energie meer over om sociaal te doen. Haar koptelefoon op. Dan overvalt de vermoeidheid, fijn we gaan weer naar huis. En dan posten we op social media het was superfijn. En terwijl de kat weer lekker tegen me aan ligt, en ik langs de foto’s van de vakanties van andere scrol hoop ik dat zij er minder hard voor hoeven te werken….
