Afscheid van het regulier onderwijs….de kans dat we daar ooit nog terug komen lijkt nu nihil.. Dubbel gevoel. Soms school echt vervloekt, maar vaak ook echt genoten. Altijd betrokken geweest en veel geholpen, dus niet alleen neemt na zoon nu ook dochter afscheid ook ik.. Niet meer flitsen met de kinderen uit de klas, en zien hoe ze vooruit gaan, geen gesprekjes over de vakantie met de kinderen terwijl ik aan het luizenpluizen ben. Geen gesprekjes met ouders wachtend op je kind. Niet meer even vlug contact omdat iets niet lekker liep die ochtend, geen kerstdiner meer waar ik help, geen schoolreisje meer waar je mee gaat.. We krijgen er voor terug een kind wat weer naar school wil, die al droomt over haar nieuwe vriendin en vriendjes.. Met een lach en een traan afscheid nemen van een juf die zoveel voor ons heeft gedaan. Geen tranen meer van frustratie, maar wel van missen. Een nieuw hoofdstuk een nieuwe weg..Mijn meisje die met de taxi naar school zal gaan, niet meer door de stromende regen op de fiets naar school, maar ook niet lopend met de slee.. Juf ik zal je missen, langs de school fietsen zal niet meer hetzelfde voelen… We sluiten vandaag het hoofdstuk af, niet voor een vakantie maar voor altijd… Bedankt school….
