Van het weekend werd maar weer heel duidelijk hoeveel we nog van de jeugd kunnen leren. En met name zoals ze het zelfs zeiden; ‘de aparte figuren, de rare pubers die niet helemaal in het hier leven’. Want waar de hele maatschappij zegt taboedoorbrekend te willen zijn, bestaan er gewoon geen taboes….. Hoezo geen taboes? Ik zal even de context…
Vandaag mag ik op stap met mijn dochter die zich kleed zoals ze zich fijn voelt. Die de blikken van anderen vaak niet ziet. Maar die ook niet snapt waarom anderen er een mening over moeten zouden hebben. Ze is kwetsbaar maar oogt vervolgens as iemand die doet wat ze wil en wat een ander daar van vind is niet…
Die blik in je ogen.. De pure angst. Je laatste berichtjes voor je telefoon ingeleverd moest worden… “Mama help me, Mama ik MOET hier weg. MAMA, IK VOEL ME HIER NIET VEILIG”. Samen gaan we er aan werken… ook mama staat met haar rug tegen de muur…. Het is een groot taboe, en nadat mijn oudste zelf haar vrienden op…