Als klein meisje had je je eigen wereld. Vol sprookjes, magie en alles wat je zag was mooi.
Jouw ogen zagen alleen maar schoonheid. Je angsten wel al aanwezig maar redelijk hanteerbaar.
Maar nu je groter wordt en de wereld om je heen meer verwacht nemen je angsten toe, is het wegglijden in je mooie veilige fantasie wereld niet alleen genieten maar ook overleven.
Nog steeds zie je de schoonheid in de kleine dingen, zie je het goede in mensen en proberen we je te beschermen omdat dat je zo kwetsbaar maakt. Soms lukt dat niet en schiet je terug in de angst, angsten die zich uitten op een manier die jezelf ook niet begrijpt. Samen zullen we de angsten verslaan, samen kunnen we de wereld aan.. Maar oh wat verlang ik soms naar dat kleine meisje die niet geleidt werd door angsten maar door de schoonheid van alles om zich heen.
