“Mama, we gaan toch niet naar die oude plek… toch?”… met paniek, angst en overprikkeling die op blijft spelen en gebeurtenissen die plaats gevonden hebben, moet wat gedaan worden.. Ook zou ik dat graag nu aanpakken nu we nog een jaar op haar fijne school hebben voor de volgende stap in het onderwijs aanbreekt.. Maar al is het echt al weer even geleden, geeft ze duidelijk aan dat ze het ecjt anders wil. Dat er echt geluisterd wordt, en haar gevoel van veiligheid voorop blijft staan. Het komt erop neer dat pushen, hoe licht ook echt niet kan. Dan stopt ze met praten, trekt zich terug in haar bubbel en krijg je haar daar niet zomaar uit. Als je haar vertrouwen wint, haar grens heel goed in de gaten houdt en engelengeduld kan opbrengen dan kom je binnen, en we hopen dat ze nu bij een nieuwe behandelaar die ingang weten te vinden.
Vanmorgen mocht draakje Floris mee, draakje Floris hebben we mogen ontvangen/adopteren van Happy Chi Coaching. En Floris is een stper draakje die je helpt je angsten te overwinnen.. Uiteraard zei mijn dochter heel stoer vanmorgen; ” Mama, ik vind het niet spannend hoor, maar Floris is een beetje bang, dus ik help hem.” . Helemaal goed meis, ik weet wat je bedoelt, en heriner me nog hoe ik onder mijn bed liggend de kat die bang was voor onweer hielp door hem gerust te stellen en daar zelf rustig van werd…. Ik ken de tactiek dua maar al te goed die ze toepast…
Gelukkig ging de intake goed, heeft ze ontspannen mogen tekenen tijdens het praten en hebben ze een spelletje gespeeld terwijl mama het andere stuk van de intake deed..
Zelf blijf ik het ook lastig vinden, ik wil niet omschrijven wat niet goed gaat, wat de zwakke punten zijn… Ik wil niet aangeven dat het soms zwaar is, zonder mijn kinderen tekort te doen, want ik zou ze voor niemand willen veranderen. Maar wel hebben we de hulp nodig om sterk door te kunnen… Morgen gaan de kinderen naar papa voor vakantie daar, kan mama bijtanken. En volgende week heb ik het adviesgesprek….. toch weer spannend…
