Tussen alle hectiek, boze buien en onrust, veel onrust. Komt mijn lieve kleine meisje van 11 jaar thuis met een mooie tekening. Een tekening niet door haar gemaakt maar voor haar met onderin een kort zinnetje… “wil je verkering?” Super lief natuurlijk, een tekening die compleet aansluit ook bij haar fantasie wereldje, van een jongen waar ze in de pauze veel mee speelt. Uiteraard heeft ze ja gezegd, en heeft ze van de knuffel van de jongen een kusje gekregen…
Uit alle verhalen is duidelijk dat haar “vriendje” net zoals zij zelf graag in een fantasie wereld zit, en is alles nog heel onschuldig.. Toch zet het me wel aan het denken. 11 jaar oud, je lichaam dat gaat veranderen langzaam van meisje naar vrouw. over een jongen/vriendje wordt gegiecheld en verliefdheid is bijna gelijk aan ik vind hem zo lief en schattig en speel graag samen met hem. En als enige meisje in de klas, en ook binnen school zijn de meisjes ver in de minderheid, is er over aandacht van die gezellige jongens niet te klagen. En wat ben ik ook blij dat ze in de veilige omgeving van haar school, deze stapjes zet, waar de onderlinge druk een stuk minder sterk lijkt te zijn, en het soms een heel eigen wereldje op zich lijkt. Het verschil met haar oude school is enorm, de meiden uit haar oude klas zijn haar voorbij gevlogen, zeker toen ze merkte dat ze nu gewoon op haar eigen tempo verder kon, en zich niet meer bezig hoefde te houden met de vraag of ze er wel bij hoorde.. Of ze haar wel aardig vonden….
En alhoewel alles lekker in haar eigen tempo gaat kwa ontwikkeling, merk ik dat we toch echt in de pubertijd zijn beland.. Zij voelt het ook, is ineens opstandig van tijd tot tijd (moet nu 3 keer iets vragen ipv 1 keer, maar dan doet ze het wel gewoon). Ze zoekt wat meer zelfstandigheid, binnen haar veilige gebied, dus kreeg ik vanmorgen een ontbijt op bed en ging ze daarna de ontbijtbordjes afwassen. We hebben samen staan koken (hier wordt mijn geduld wel op de proef gesteld, want alleen gaat het zoveel sneller). Haar lichaam verandert, en naast de jurkjes en rokjes, worden er ook regelmatig korte spijkerbroekjes gedragen want dat is stoer. Waar ze het ene moment heel stoer en groot is, speelt ze het andere moment nog met haar beren familie, haar Barbie’s of de Playmobil. Kijkt ze echt meidenseries, om daarna Disney junior nog op te zetten. En dat laatste vind haar “vriendje”ook nog erg leuk. Een nieuwe fase gaan we langzaam in, met werelden die van minuut tot minuut wisselen. Terwijl ondertussen haar fantasie vriendjes daar gezellig in meegaan. Mijn kleine meisje wordt groot, al doet ze ook dit weer op haar geheel eigen manier….
