Wat is het soms toch lastig. Sociaal willen zijn, ideeën hebben. Maar in de uitvoering tegen zoveel dingen aanlopen. Want hoe plan je iets als je kleine vriendenkring gebonden is aan school en bijbaantje. Je juist de rust vindt in uitjes als het wat rustiger s wat dus meestal onder schooltijd is. Je vrienden naast af en toe leuk contact met jou daarnaast vaak ook een vol sociaal leven hebben. En je zelf online niet zo makkelijk contacten onderhoud. Het geeft frustratie, overprikkeling en zeker als je dan zelf ook nog naast wat nodig is voor jezelf wilt dat het ook voor de anderen het goed wil doen..
Wat als je zelf een Hanami wil organiseren, maar dit op een plek wil doen de bereikbaar is voor jezelf maar ook voor de anderen. Dat je graag zoals je zo vaak ziet met een groepje wil afspreken, maar je wel wilt dat iedereen bij elkaar past.. En je er zelf ook op je gemak bij wil voelen. Want soms is het best ongemakkelijk om te horen wat een lol er op school wordt gemaakt, of als er anekdotes over leraren worden opgehaald. De “echte” wereld die je misschien (stiekem) ook wel mee wil maken, maar wat niet lukt.
Als het dan even tegenzit overvalt de eenzaamheid je even keihard. Want autisme of niet, thuiszitter of niet (bijna) iedereen hunkert naar een stukje sociale interactie, leuke bezigheden en gezelligheid…
