Kerstlichtje voor de ramen. Mijn huiskamer overgenomen door de kerst gnooms. Onze super schattig kerstboom met vooral veel roze. Het laatste stukje van het jaar inzicht.
Een jaar dat ik afsluit met een dubbel gevoel. In de afgelopen periode besloot mijn oudste een stukje afstand te nemen, bij haar vader thuis zal ze nu de volgende stappen gaan maken. En dat loslaten dat doet iets met je. Een dubbel gevoel. Trots op dat ze een stukje zelfstandigheid op zoekt. Maar de zorgen die ik nog niet los kan laten.
Volgende jaar is het jaar dat we vooral naar de toekomst gaan kijken. De weg naar het 18 jaar worden van de jongste. En daar heb ik mijn handen vol aan.
Deze periode, de kerstperiode is voor mij ook juist een moment om even stil te staan bij anderen. Voor mij zijn het dagen waarin je vooral geborgenheid, (ongedwongen) gezelligheid en samenhorigheid hoopt te voelen. Wat zou ik graag iedereen overladen met iets waardoor ze zich geliefd voelen. Hoe dit voor elkaar te krijgen heb ik nog steeds geen idee van. Hoewel mijn hoofd overloopt van ideeën op dit moment is het voor nu nog niet mogelijk het vorm te geven. Dus blijft het bij een digitaal wenskaartje met onze wensen voor het nieuwe jaar.
