Dartelen

Vol verwondering zie ik je gaan, zo ongelooflijk sterk, zo gewoon lekker jezelf.. kon je het zelf ook maar zien hoe prachtig je bent.
Waar je autisme je soms enorm kan beperken en de angsten soms met jr aan de haal gaan zorgt je autisme ook voor je bijzondere kijk op de wereld.
Die stomme klok, dan weer digitaal dan weer analoog roept keer op keer frustraties op want je kan er geen grip op krijgen. Je fantasie die van hot naar her gaat is voor de buitenwereld daarentegen niet te begrijpen. Maar wat ben je mooi als je je mening onderbouwt waarom ze die tijd niet gewoon makkelijker maken. Wat laat je me verbaasd staan als je lekker maling hebt aan wat andere van je denken, want je bent gewoon wie je bent en dat is goed.
Wat maakt het me verdrietig als je onrecht ziet gebeuren en het je raakt tot in je ziel. Wat frustreert het me als de paniek de overhand neemt en de weg terug je niet makkelijk worst gemaakt. Maar wat ben ik vooral trots dat ik je moeder mag zijn, je me vertrouwd en ik je veilige plekje mag zijn..
Vandaag dartelde je door het bos, nam je mijn hand en nam je me mee jouw bubbel in en genoten we samen van jouw veilige wereldje….