Soms zijn er dingen die in je hoofd blijven zitten, die je uit wil schreeuwen maar niet kan. Zorgen die je bezig houden maar te pijnlijk zijn. Dingen kwetsen voor jezelf of voor anderen. Gedachten die alles beïnvloeden maar anders verwerkt moeten worden. Iets wat voor mij echt lastig is omdat ik merk dat het van me afschrijven helpt, de reacties die het geeft me troost bieden en de herkenning van anderen me een gevoel geven dat ik niet alleen ben. In het geval van mijn huidige gedachtes kan dit niet en ik merk dat ik dat zelf echt lastig vind.. Mijn communicaties vermogen wordt op de proef gesteld en nu merk ik hoezeer ik daar zelf toch echt tegen aan loop. Mijn eigen angsten die ik parkeer om er te zijn voor de kinderen vragen veel van me en ben daar echt een weg in aan het zoeken.. Gelukkig sta ik niet helemaal alleen maar netwerk is beperkt.. Voor nu luchten de geschreven woorden wel weer even op, zodat ik straks kan genieten van 1 op 1 tijd met mijn geweldige dochter. Even een avondje afleiding en geniet van theater dankzij een gewonnen prijs..
