De eerste regio van Nederland gaat weer naar school, facebook laat allemaal foto’s zien van kinderen die weer naar school gaan, de soandoeken “wij gaan weer naar school” worden door het hele land weet opgehangen. Ouders die nog net de vlag niet uithangen omdat hun kinderen weer naar school gaan..
Het voelt zo tegenstrijdig.. over 2 weken is het hier ook zover de scholen beginnen weer, mijn dochter zal gespannen maar vrolijk naar school vertrekken, die heeft haar plekje gevonden en kijkt uit naar een nieuw schooljaar, bij haar vriendin in de klas, met haar bekende lieve meester en een juf waarvan haar broer haar verteld heeft dat ze ene hele lieve juf is.. Haar groep 8 zal gelukkig heel fijn starten….
Die dag zal ook de taxi klaar staan voor de oudste, alleen niet naar school en niet voor de hele dag.. Mijn lieve stoere knul zal niet zijn nieuwe klas ontmoeten, hoeft geen schoolspullen uit te zoeken, kan niet praten over die geke leraar of die leuke juf..
Bij de juf die zijn zusje nu krijgt, ook in groep 8 namen we vroegtijdig afscheid voor hem van die fijne school, die school die er alles aan deed, maar waar hij te laat heen is gegaan.. het jaar dat hij uitviel, geen eindfilm/musical. Geen afscheid met een lach en een traan. Geen start op de middelbare, geen herkenbare lijn naar de toekomst. Maar het begin van ene traject waarin bleek dat hij te kwetsbaar was, te onzeker, te overprikkeld.. Geen klas, geen kleine groep… Maar op zoek naar rust… En met de rust redelijk gevonden te hebben, de ontwikkeling weer op gang, blijkt de weg terug naar school, naar een klas nog steeds een hele uitdagende.. We geven niet op, maar volgens zijn tempo. En het is goed op deze manier, en toch lijkt nu het besef goed binnen te komen. Dit zijn de momenten dat de zorgen en pijn over wat er gebeurt is keihard binnen komen.. Dit zijn de momenten dat je wil schreeuwen vergeet die groep kinderen niet die niet weer naar school gaan.. wat voelt een kind als die de borden ziet hangen, wij gaan weer naar school…. maar ik niet. Wat voelt een kind als iemand aan hem of haar vraagt, heb je weer zin om naar school te gaan… Het einde vam de vakantie vier ik niet, ik hang de vlag niet uit want mijn kind gaat niet naar school, en eerlijk is eerlijk geen vakantie betekend voor ons vooral weer meer afspraken, geregel, thuis een stukje onderwijs en veel structuur bieden..
Ik ben dankbaar dat ik mijn zoo kan bieden wat hij nodig heeft, met hulp van lieve mensen op de zorgboerderij, leerplichtontheffing en een top muziektherapeute… Het is goed dat we mijn zoon kunnen volgen… maar het doet wel pijn..
