Een lach op je gezicht, een vriendelijk gesprek, zelfs een nieuw vriendinnetje. Je probeert er doorheen te balanceren door je emoties in even dicht te houden. En wat ben ik trots op hoe je het doet. Ik zie op welke vlakken je zo enorm gegroeid bent. En de kracht die je hebt om te strijden heb je altijd al gehad.
Toch zie ik ook echt hoe je strijd voor die balans, dat evenwicht die je er probeert in te houden om niet die afgrond in te duiken. Je geeft aan wat je nodig hebt om in balans te blijven en wat baal ik als dat wat jij nodig hebt soms gewoon niet kan. Ik balanceert met je mee door zo veel mogelijk aan te bieden wat je nodig hebt zonder mijn eigen evenwicht maar ook zonder het evenwicht van functioneren in deze maatschappij te verliezen.
Samen balanceren we door, met soms wat hulp van anderen. Om hopenlijk straks een steviger evenwicht te vinden.
