Wat als je je leeftijdsgenoten niet begrijpt? Misschien zelfs niet alleen leeftijdsgenoten maar mensen in het algemeen. Terwijl je aan de andere kant enorme inzichten hebt, maatschappelijke onderwerpen kan bespreken. Door observatie kan je heel veel zien, benoemen en toch snap je ze niet. Door gedeelde interesses komt wel die behoefte aan contact. Maar hoe leg je dat contact nu, als je niet zeker weet of het helemaal klikt. Hoe onderhoud je het contact als dat inzicht er eigenlijk dan weer niet is. Iets heel goed uit kunnen leggen is toch weer iets anders als iets toe kunnen passen. En juist doordat het onder woorden brengen van die inzichten lukt, gaan mensen er snel vanuit dat je het wel kan. Maar wat als tussen weten en uitvoeren eigenlijk een gat zit. Wat als teleurstellingen uit het verleden het contact maken nog lastiger maken. Als klein meisje leek er geen probleem te zijn op dat gebied, iedereen was leuk, iedereen was aardig en iedereen meteen je beste vriend. Terwijl je op school het nieuwe kindje meetrok overal in, het kindje wat iedereen als stoorzender zag verdedigde. En je met je enthousiasme een groep mee kon krijgen. Bleek in de praktijk dat je vriendschap toch ook vooral van andere liet afhangen. Lieten ze je vallen haalde je je schouders op, fantasie vriendjes genoeg, maar hadden ze je nodig stond je er weer. Maar er waren ook momenten dat je vriendschap nodig had om je veilig te voelen. Iets wat niet gezien werd of verkeerd werd geïnterpreteerd, want hoewel je afhankelijk was van de nabijheid van die vriendschap, dwong je niets af. Je hoopte vooral dat wat je voor een ander deed je een ietsje pietsje terugkreeg. Meerder harde lessen kreeg je te leren op het gebied van vriendschap. En dit mate de angsten voor je leeftijdsgenoten groter en ze nog minder begrijpbaar. Alsof andere pubers van een andere planeet komen. Nu niet schoolgaande, lijkt het verschil alleen maar groter geworden. Er zijn een aantal vriendschappen die zonder eisen, zonder moeten bestaan, waarbij af en toe contact is, wat dan heel fijn is. Waarbij je elkaar begrijpt in de interesses en je kan genieten van het moment die koesteren we. En terwijl ik je zie kijken naar meisje dat samen een rondje doen over een conventie of door een winkelstraat, schuif je je hand in de mijne. Er zijn momenten dat het je ook lukt, vaak terwijl ik op een afstandje aanwezig ben als het niet meer lukt. Maar wat zou ik je het toch vaker gunnen een onvoorwaardelijke vriendschap, en misschien ooit ook dat vriendje of vriendinnetje voor meer dan een vriendschap.
