Zielsveel houd je van je kind, toch is het moederschap zo anders dan je had voorgesteld.
Je neemt het je kind zeker niet kwalijk, toch zit je met regelmaat uitgeteld op de bank in tranen.
Je kind, je oogappel, die je alles gunt in het leven heeft het zwaar, loopt vast en je weet het gewoon even niet meer.
Je voelt je niet de goede moeder die je had willen zijn als je jezelf of je kind weer eens moet verdedigen tegenover anderen.
Als een moederbeer vecht je voor je kind. Bewandel je wegen die je nooit dacht te bewandelen. In het schoolsysteem en hulpverlenings land.
Zo slecht als je je soms kan voelen zo mooi kunnen de momenten dan ook zijn als er een stap gemaakt wordt die je niet aan zag komen of waar je samen keihard voor vocht.
Zo zwaar als het kan zijn zo krachtig ben je geworden.
Je bent niet zomaar een moeder, je bent een moeder die een verschil maakt voor jouw kind, die dat zo hard verdiend.
