Wanneer de angst overheerst, je wereld steeds kleiner maakt. Wanneer de angst bepaald dat alles wat nieuw te spannend is om alleen al aan te denken. Wanneer de angst in je hoofd een dictatuur vormt, waar geen positieve gedachten welkom zijn. Wanneer de angst alles overneemt en je alleen maar stuurt naar overleven en de vecht, vlucht of bevries reacties het overnemen. Wat maakt de angst het leven dan ingewikkeld.
Angst is vaak niet zichtbaar, zeker wanneer het ervaren, voelen en benoemen van emoties te ingewikkeld zijn. Hoe geef je aan dat de angst aanwezig is zonder jezelf als angsthaas te zien. Want bang wil je niet zijn. Angst is stom, maar niet weg te duwen. Angst is iets wat overheerst en wat zeker in deze mate niet aan de kant te schuiven is. De zinnen als; “je moet gewoon even doorzetten”, “als je het eenmaal doet, dan lukt het wel” of “Maar daar hoef je helemaal niet bang voor te zijn”, werken als een rode lap op een stier en geven alleen maar extra frustratie. Want niemand kiest voor angst, niemand kiest voor de reactie die angst geeft als het je uit je veilige gevoel trekt.
Ik schrijf hier niet over iets een beetje eng vinden, ik schrijf hier over angst die je je bijna niet voor kan stellen als je er niet mee te maken heeft. Roep voor jezelf maar eens op waar je het meeste bang voor zou zijn, die je hart laat racen, die je verlamt, waardoor je geen stap meer kan zetten. En bedenk je nu dat dat gevoel je elk moment kan overvallen. Alsof het staat te wachten om de hoek, om zich dagelijks wel te laten zien. Wat zou dat met je doen? Welke beperking in het leven zou dat je geven. En tel daar het gevoel bij op dat je dit niet wil, dat je niet elke dag super alert wil zijn omdat je niet wil dat die angst je overvalt.
Een continu alertheidsniveau zorgt voor de nodige problemen, het zorgt voor een klein raampje waarin je je veilig voelt. Het zorgt voor wantrouwen van anderen wanneer je je niet serieus genomen voelt. Maar het zorgt ook voor frustratie, niet bang willen zijn, niet toe willen geven maar overrompeld worden.
In ons gezin speelt angst een grote rol, in alles. Angst met eten. Angst om ziek te worden. Angst om verlaten te worden. Zelfs de angst om op te groeien. In alles is die dagelijkse strijd om de angst voor te blijven, soms met succes en soms is die strijd tegen de angst niet te winnen en is daar de vlucht, vecht of bevries stand. Welke stand is soms niet eens te voorspellen.
Erken het gevoel van de angst, benoem, maak inzichtelijk maar geef het niet de ruimte om te groeien. En neem de angst ten alle tijden serieus ookal lijkt het voor een ander iets wat totaal irreëel is of weg te wuiven valt. Want angst is iets wat levens beheersend kan zijn.
