Ze huppelt en stuitert door het huis.. om 6 uur s’ochtends staat ze naast haar bed en gaat ze haar lijstje langs.. Aankleden. Tas pakken zelfs ontbijten het gaat allemaal een stuk soepeler.. Opgewekt stapt ze in de taxi en opgewekt komt ze weer uit school.. Ze danst weer, zingt weer en heeft energie om weer te spelen na schooltijd… Ook de musicalles had ze weer zin in.. Mijn lieve vrolijke meisje is weer terug.. Dit keer geen acteerwerk maar echt.. Toch zien we de sporen nog zitten.. De paniek die ineens op kan zetten… De angst die ineens enorm kan zijn. Het nog korte lontje.. maar ook vooral de onzekerheid die je uit het niets weer in haar gezichtje ziet verschijnen… Maar de zin ” Mama ik heb weer zin om naar school te gaan!” De zin die we zolang niet meer gehoord hadden gaf een gerust gevoel… Zal school ooit helemaal onbezorgd zijn.. Voor mij nooit meer maar gelukkig is haar vertrouwen niet geheel verdwenen.. Ik ben super trots op mijn lieve meisje en geniet van elk moment… Haar stralende persoonlijkheid, haar enthousiasme die geen grenzen kent.. Haar enorme doorzettingsvermogen.. Trots dat ik haar mama mag zijn.. Trots gewoon op wie ze is…
