Een onderwerp wat vaak weggeschoven wordt door de omgeving.. elk kind eet wel lastig.. en mijn kinderen eten niet eens zozeer lastig want kunnen enorm goed eten. Wat er echter niet gezien wordt is dat ze snel stoppen met eten bij overprikkeling, dat elk nieuw gerecht een aanloop heeft voor het geproefd durft te worden en dat in slechte periodes eten als onveilig wordt gezien. Niet eten is zoveel makkelijker dan eten, en een honger gevoel wordt vaak niet herkend.. Helaas hebben de kinderen de bouw van hun opa, iets waar ik normaal blij mee zou zijn, mooi slank, en door het stukje adhd wordt alle energie die ze binnen krijgen ook verbruikt.. Ware het niet dat het evenwicht in het eten een wankel evenwicht is dat helaas snel om kan slaan. Als klein meisje heeft mijn dochter lang op ontbijtkoek en manderijn geleefd.. de angst voor eten zat diep, op dat moment veroorzaakt door allergie, maar de angst zat diep… Wat we toen nog niet wisten en nu wel is dat het versterkt wordt door haar autisme. En wanneer de angsten hoogtij vieren, blijft de eetlust weg. Alle trucs worden weer uit de kast gehaald, goed beodelde adviezen van anderen zijn lief, maar er is 1 ding dat ik helaas maar al te goed weet, zij is de enige die het knopje om kan zetten, het enige wat ik voor haar kan doen, is haar het vertrouwen in het eten blijven geven en geduld hebben.. En dat geduld hebben is lastig, want de oudste neemt de eetstress over, en eet daardoor ook lastig.. en als je dan eindelijk denkt jaaa dat eet ze goed, moet je dus niet ipv een puntje een wit bolletje op hun bord leggen…Want een puntje of een bolletje is een te groot verschil en ervan proeven is al te veel gevraagd..
