Hoe leg je uit dat angsten soms onbegrijpbaar zijn. Dat weten dat iets of iemand bekend is en niet eng is niet betekend dat er geen angst is.
Hoe leg je uit dat die koptelefoon niet een mode accessoire is zoals bij veel pubers en dat het geen desinteresse is maar dat het afsluiten nodig is om zich staande te houden.
Hoe leg je uit dat dat meisje die vroeger iedereen lief vond nu geen woord meer durft te zeggen. Dat dit geen keuze is en zeker geen puber gedrag
Hoe leg je uit dat autisme en trauma een elkaar enorm versterken in de angsten en dat zelfs na een jaar keihard werken bij therapie hier voor andere misschien geen zichtbare verbetering zichtbaar is, misschien zelfs alleen verergering.
Hoe leg je uit dat van kwebbelen houden niet betekend dat praten als communicatie middel makkelijk, maar juist heel veel van iemand kan vragen.
Hoe leg je uit dat ookal ken je iemand je hele leven je niet meteen een veilig persoon voor iemand bent, ookal heb je juist altijd het beste met haar voor gehad.
Hoe leg je uit dat haar autisme niet erger is geworden alleen duidelijker omdat er door trauma geen ruimte meer is voor aangeleerd aangepast gedrag.
Hoe leg je iets uit wat zo complex is dat je het zelfs soms ook niet begrijpt maar er midden in leeft en je doet wat je kan . Je je weg vind in wat werkt voor je gezin maar dat dit voor anderen misschien wel nooit te begrijpen is.
Hoe leg je uit dat je ziet dat je kind zich in alles staande probeert te houden, je hulp als ouder daar onmisbaar in is maar je elke keer het gedrag moet verklaren omdat het erg negatief ervaren wordt.
Hoe leg je uit dat je ondanks alles trots bent dat je de moeder mag zijn van 2 trotse bijzonder kinderen/jongvolwassenen met autisme.
