Je mag het niet zeggen

Ik mag het niet zeggen, want fysiek is mijn kind, zijn mijn kinderen gezond. En toch soms zou ik willen dat het een rolstoel was in plsst van iets psychisch, dat we het aan konden pakken als iets waar je wat tegen kan doen. En nee de ene handicap is niet erger dan de andere handicap of beter. Maar de strijd die in een hoofd omgaat kan levensbepalend zijn. Kan je soms meer hinderen dan je je voor kan stellen Ik ben dankbaar voor hun fysieke gezondheid en als je in de tegen overgespeeld situatie zit denk je er misschien anders over maar de combinatie van autisme, adhd en complexe trauma kan helaas ook levensbedreigend zijn… Het is niet ‘maar’ autisme, en doordat je iets niet zichtbaar hebt betekend het niet dat het niet heel heftig kan zijn..
Sorry als ik hier iemand mee kwetst, maar 1 ding weet ik zeker autisme en trauma is een helse combinatie die me nu even op reeks, en als dat het bij mij al doet, wat gaat er dan in de hoofdjes van mijn kinderen om.
Even voor de duidelijkheid het een is niet heftiger dan het anderen. Maar wanneer je ziet dat je kind bijna niet meer kan genieten, continu in overlevingskans staat en genieten en plezier hebben een uitdaging is die bijna niet te doen is wil je het woorden geven. Woorden die niet te begrijpen zijn zonder vergelijkingen.
Het is een gevoel die ik hier uit, en waar ik niemand mee wil kwetsen.
Kan een afbeelding zijn van een of meer mensen, bloem en buitenshuis

Share Button

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.